Historia

HISTORIA

Już w XI wieku na wzgórzu nad Regą stanął gród książąt pomorskich, a wkrótce potem rozwinęła się wokół niego osada handlowo-rzemieślnicza. Pierwszy raz wspomniano o nim w 1255 roku. Własnością połowy grodu od XIII wieku staje się ród Borków. Druga połowa grodu pozostaje we władaniu rodu Vidant. W latach 1260-1270 Jakub Bork, syn kasztelana kołobrzeskiego stawia zamek nad Regą. W 1277 roku następuje lokacja Reska na prawie lubeckim. Około roku 14001441 roku książę pomorski Eryk I przekazuje resztę miasta rodowi Borków. Na długie lata, aż do roku 1808 Resko staje się prywatnym miastem rodziny Borków. Podstawą rozwoju miasta było rolnictwo i częściowo rzemiosło (kowalstwo, młynarstwo i krawiectwo). W 1630 roku wojska cesarskie palą i niszczą miasto, a od 1648 Resko na mocy pokoju westfalskiego przeszło pod władanie Branndenburgii. Kres miastu przyniósł rok 1714 kiedy to w ogromnym pożarze spaleniu ulega większość miasta. Ocalało jedynie 11 domów i kościół. Kolejne działania wojenne w latach 1756-1763 również niszczą Resko, a miasto przez kilkanaście następnych lat okupują rosyjscy żołnierze. W 1834 roku władze miejskie podejmują decyzję o rozbiórce murów obronnych Reska. Ponad 10 lat później, w roku 1847 w mieście powstaje Fabryka Maszyn Rolniczych oraz młyn parowy i gorzelnia. W 1892 roku powstaje stacja kolejowa na linii Wyszogóra-Kołobrzeg. W kolejnych latach Resko uzyskuje połączenia kolejowe z kolejnymi miastami: w 1905 z Łobzem, a w 1909 ze Świdwinem. W 1945. Następuje odbudowa i rozbudowa miasta, powstają nowe budynki użyteczności publicznej. nastąpiła budowa kościoła mariackiego dla mieszkańców miasta. W roku miasto zostaje zajęte przez wojska radzieckie, a następnie przekazane Polsce. Zniszczenia wojenne w centrum miasta sięgają 60%.
W 1968 roku z miasta został wydzielony obszar o powierzchni 384 ha z miejscowością Policko.